Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Ο αυλητής του Χάμελιν και οι γητειές των ήχων του iDoser…

File:Hameln1.jpg

Σε ένα παλιό γερμανικό  χειρόγραφο του 15ου αιώνα, το χειρόγραφο του Lunenburg της Γερμανίας,  του 1440,  είναι γραμμένη η παλαιότερη σωζόμενη εκδοχή ενός μυστήριου – αποτρόπαιου θα έλεγα γεγονότος – που συνέβη στην πόλη του  Χάμελιν:



Κατά το έτος 1284, την ημέρα των Αγίων Ιωάννη και Παύλου
Στις 26 Ιουνίου
Από έναν αυλητή, ντυμένο με όλα τα είδη των χρωμάτων
130 παιδιά που γεννήθηκαν στο Χάμελιν γητεύτηκαν



Yπάρχει ακόμα μια παλαιότερη μαρτυρία, από τον Decan Lude του Χάμελιν (που λέγεται ότι ήταν ένας ιερέας που έκρυβε το όνομά του) σε ένα κείμενό του του 1384, που ισχυρίζεται ότι βρήκε στο βιβλίο ψαλμών της γιαγιάς του όλη την ιστορία όπως την έζησε εκείνη από πρώτο χέρι…

Αυτό το γεγονός της εξαφάνισης, του θανάτου ίσως,  των εκατόν τριάντα παιδιών, έδωσε έμπνευση στον Γκαίτε και τον Μπράουνινκ για να γράψουν ο καθένας από ένα ποίημα, αλλά έγινε περισσότερο γνωστό σε μας από την ιστορία που συνέλλεξαν -  από μεταγενέστερες πηγές – οι αδελφοί Γκριμμ και που είναι γνωστό  σαν «Ο αυλητής του Χάμελιν» ή  «Ο παρδαλός αυλητής του Χάμελιν»…




File:Pied Piper2.jpg

Τότε που εξ αιτίας μιας επιδρομής ποντικιών στην πόλη τους, οι κάτοικοι του Χάμελιν ήταν σε απόγνωση, εμφανίστηκε ένας αυλητής, ντυμένος με παρδαλά ρούχα, και τους υποσχέθηκε να τους σώσει, να εξαφανίσει δηλαδή τα ποντίκια, αρκεί να του έδιναν την αμοιβή που θα ζητούσε.
Οι κάτοικοι δέχτηκαν και αυτός παίζοντας μια μαγική μουσική με τη φλογέρα του, παράσυρε τα ποντίκια μακριά από την πόλη τους και μάλιστα λένε ότι τα έκανε να πέσουν και να πνιγούν στον ποταμό Βαζέλα…
Οι κάτοικοι όμως δεν τήρησαν την υπόσχεσή τους και αυτός τότε τους εκδικήθηκε. Ντύθηκε αυτή τη φορά με μια άλλη φορεσιά – άλλοι λένε πράσινη, άλλοι λένε κόκκινη, αλλά όλοι συμφωνούν ότι ήταν τα χρώματα του θανάτου – και με τη φλογέρα του μάγεψε τα παιδιά τους και τα πήρε μακριά…
Σώθηκε μόνο ένα τυφλό – που δεν μπορούσε να δει τι έγινε, αλλά  άκουσε τη μουσική για να το πει…
ένα κωφό, που δεν άκουσε τη μουσική για να παρασυρθεί, αλλά περιέγραψε στους άλλους με νοήματα…
Και ένα κουτσό που δεν μπορούσε, λόγω του αργού του βαδίσματος να τους ακολουθήσει…

Η αφήγηση αυτής της συμφοράς στο παραμύθι κάποιοι λένε ότι υπονοεί ένα αληθινό γεγονός εκδίκησης με έναν μεσαιωνικό (θανάσιμο) χορό  από έναν γητευτή και μάλιστα η παράδοση θέλει στο δρόμο που ακολούθησαν τα παιδιά να μην ακούγεται ποτέ ο ήχος της μουσικής…
Η γητειά ίσως να μην έχει σχέση με εκδίκηση, λένε όσοι αποδίδουν στον Νικόλαο της Κολωνίας, τον ρόλο του γητευτή, εκείνον τον πλάνο που παρέσυρε τα παιδιά στην παιδική σταυροφορία…

Ίσως πάλι να είναι η ανάμνηση μιας θανατηφόρας επιδημίας πανούκλας που έπληξε τα παιδιά της περιοχής, αν και μου φαίνεται παράξενο μια τέτοια αρρώστια, όταν ενσκήψει , να μην πλήξει και τους ενήλικες…

Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει η γητειά – ο μαγικός αυλός – η ενοχή των ενηλίκων που αν είχαν κάνει αυτό που όφειλαν αυτό δεν θα συνέβαινε  και τα κλειδιά της σωτηρίας, το κωφό παιδί – σαν τους συντρόφους του Οδυσσέα που έχουν τα αυτιά τους βουλωμένα με κερί – το τυφλό παιδί που θα πιστοποιήσει την αλήθεια της θανατερής μελωδίας – και το κουτσό παιδί που η ανημποριά του να παρακολουθήσει τις ταχύτητες του πλήθους το σώζει…










Αυτά τα μοτίβα της ιστορίας σκέφτηκα προχτές, διαβάζοντας την είδηση στο λίνκ του
defence. Net (Συναγερμός και στην Ελλάδα για το ναρκωτικό iDoser που... τρελαίνει τον εγκέφαλο!) http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=57379&Itemid=86#.UG6WutzRvNg.facebook που ανάρτησε η φίλη Τίνα Κωνσταντάτου στο facebook  και αποφάσισα μετά από καιρό να γράψω σε αυτό το μπλογκ…
Διάβασα για μια καταγγελία μιας μητέρας από το Φάληρο, που κατήγγειλε στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος ότι το παιδί της σερφάριζε στο ίντερνετ, άκουγε ηλεκτρονική μουσική «και τρελλαινόταν»  και έτσι έμαθα για το idoser όπως το αποκαλούν αυτοί οι ίδιοι που το διαθέτουν στο διαδίκτυο, αρχεία ήχων που προκαλούν παρόμοια αποτελέσματα με τα ναρκωτικά, και που σύμφωνα με τις δηλώσεις του αξιωματικού από τη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος, δρουν απ’ ευθείας στον εγκέφαλο και κανείς μπορεί να τα καταβάσει σχεδόν δωρεάν και να φτιαχτεί, στο δωμάτιό του, χωρίς να έχει ανάγκη να συναντήσει τον προμηθευτή του στο  ύποπτο ραντεβού, στη μυστική συνάντηση, για να μην πω και  έξω από το σχολείο του…



Έρχεται ο ίδιος στο δωμάτιό του…Ο αυλητής...
Έψαξα περισσότερο για το idose, όσο μπορούσα και δεν θα κάνω το χατίρι σε κανέναν να τον διευκολύνω, αλλά το βρήκα.

Και μου πρότειναν να γίνω ντήλερ  κι εγώ – όποιος και να είμαι – και να αυξήσω το εισόδημά μου πουλώντας το. 
Και είδα  το πως προσομοιώνει  τη δράση της κοκαΐνης, του LSD και μη μου πείτε τι από αυτά δεν είναι εθιστικό, γιατί δεν με ενδιαφέρει αυτό, αλλά το ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ακόμη για το ποια είναι ακριβώς η δράση των binaural beats, των ηχητικών διακροτημάτων. Θαύμασα ως φυσικός που είμαι την σαφήνεια και την απλότητα με τις οποίες  ο νεαρός ντήλερ στο διαφημιστικό βίντεο εξηγεί τι είναι διακρότημα στους πελάτες του…
Αν δεν ξέρω ποια είναι η δράση του κύματος, πώς επιτρέπω στον εγκέφαλό μου να συντονίζεται μαζί του; 
Με πόση αφέλεια η Αλίκη θα πίνει από  το μπουκαλάκι που είναι μπροστά της drink me…Στο παραμύθι υπάρχει το αντίδοτο το Eat me που θα την επαναφέρει στο αρχικό της μέγεθος…





Εδώ ποιος ξέρει; 
δεν έχουν γίνει κλινικές μελέτες αλλά κάποιοι επιτρέπουν στον εγκέφαλό τους να συντονίζεται…
και δεν μιλώ για τις κρίσεις επιληψίας από συντονισμούς με ηλεκτρονικά κύματα μετά την παρατεταμένη έκθεση στην οθόνη και στις γρήγορες συχνότητες των παιχνιδιών…
Μιλώ για κάτι που προκαλεί  ένα άμεσο αποτέλεσμα έκστασης, ένα ταξίδι και ένα άγνωστο αποτέλεσμα μη επιστροφής…
Η γοητεία του αυλητή για να θυμίζει στους ενήλικες τι δεν έκαναν, τι δεν είπαν, όχι τι δεν απαγόρευσαν αλλά τι δεν κουβέντιασαν τι δεν εξήγησαν, από τι δεν θωράκισαν…
Η ιστορία του αυλητή, ίσως έχει τη δύναμη εκτός από τις αποτρόπαιες αφηγήσεις  του παρελθόντος, να αντηγεί και άλλες πιθανές του μέλλοντος…
Ίσως με τα κρυμμένα κλειδιά της να θέλει κάτι να μας πει..
Να σκεφτούμε…
Να γίνουμε κουφοί με κάποιο τρόπο
Να κλείσουμε τα αυτιά μας, να μην ακούσουμε
Να ακούσουμε χωρίς να δούμε…
χωρίς να επηρεαστούμε
Να ψάξουμε να ερευνήσουμε, να ξέρουμε πού πατάμε, τι είναι και πού αποσκοπεί κάτι που κάποιος θέλει να μας πουλήσει
Να γίνουμε κουτσοί
Να μην ακολουθούμε τον συρμό
Να μην είμαστε εύκολα «κουλ» όπως όλοι…
Όποιος δεν συμβάδιζε σώθηκε…και ας  είχε τη ρετσινιά του κουτσού
Συγκλονιστική μεταφορά για την οδύνη του να μην είσαι όπως  όλοι…
Αυτός μπορεί να σωθεί…


Πόλυ Χατζημανωλάκη
7 Οκτωβρίου 2012